این هم آخرین تم ساخت خودم! .. الحمدلله خوب از آب دراومد! و البته هیچ مناسبتی با این ایام نداره.. چند روز پیش که دلم گرفته بود نشستم پای کامپیوتر و طراحیش کردم! امیدوارم خوشتون بیاد...
عنوان: امام خمینی (ره)
حجم: 43 کیلوبایت
سازگاری با سری K,Z,W گوشی های سونی اریکسون!
لینک دانلود

 یا علی..

 

 

 

حسین ::: سه شنبه 86/2/11::: ساعت 9:21 صبح

بارها و بارها قبلا به این مساله اشاره کردم که اگه به نظر شما مثلا این طرح شرم آوره و به نظر من یا دیگران این طرح لازم الاجرا است،به این خاطره که اعتقادات من و شما کاملا متفاوته!
پس روشنه که دیدگاه هر شخصی در این مورد بازگشت به عقایدش داره؛ اما بریم سر اصل مطلب:
1- حکومت ایران از نوع جمهوری اسلامی است
2- بدون شک از نظر اسلام از مهمترین وظایف یک حکومت اسلامی، احیاء و اقامه امر به معروف و نهی از منکر است.
3- طرح مبارزه با بدحجابی، از بارزترین مصادیق نهی از منکرات است.(صرف نظر از طریقه اجراء)

نتیجه: مبارزه با بد حجابی از مهمترین وظایف دستگاه حکومتی ایران است.

به نظر خیلی ساده بود، نه؟!!! اما درک این مطلب ساده چرا برای بعضیها خیلی دشواره؟ مسلما به خاطر عدم توجه به یکی از بندهای سه گانه این برهان منطقی است! یعنی یا فراموش کردین که اینجا اسلام باید حکومت کنه و یا نمیدونید اقامه امر به معروف و نهی از منکر از وظایف یک حکومت اسلامی است و یا نمیدونید که مبارزه با بدحجابی مساوی با نهی از منکر است.

البته مسلما یه نکته ای که شاید علی رغم توجه به تمامی این مطالب باز هم پذیرش این مساله رو دشوار میکنه که به نظر من مهمترین بخش مساله است اینه که: فراموش کردیم که ما مسلمانیم و پیرو پیغمبر اسلام، فراموش کردیم که ما شیعیان مکتب امام علی(ع) و فرزندان پاکش هستیم، فراموش کردیم که خدایی هست و حسابی و کتابی و فراموش کردیم که از تک تک اعمالمون در روز قیامت بازخواست میشیم و در صورت جواب ندادن، اونچه که نصیبمون میشه چیزی نیست جز عذاب و شقاوت ابدی.
تا حالا از خودتون پرسیدین که این حق رو کی بهتون داده؟! یا اصلا چه کسی باید تعیین کنه که چه چیزی حق ماست و چه چیزی حق ما نیست؟! آیا عدم پوشش داشتن و عریان بودن هم حق ماست؟!!!
جواب: یا ما معتقدیم به وجود خدا و خالقمون و یا همچین اعتقادی رو نداریم!!! در صورت دوم که هیچ جایی برای ادامه بحث باقی نیست چه آنکه بحث با کسیکه عقلش از درک وجود خالق و پروردگارش عاجز است، تلف کردن وقت است!
و اما در صورت اول مسلما تعیین حق و حقوق انسانها به عهده کسی نیست مگر خدا و خدا هم اینکار را انجام نداده مگر بوسیله رسولان و خلفای بر حقش و با مراجعه به فرمایشات این بزرگان به وضوح در می یابیم که هرگز یک زن چنین حقی را دارا نیست.

در همینجا بی مناسبت نمیبینم که متذکر نکته ای شوم که شاید پذیرشش برای افراد سست ایمان تا حدی آسانتر باشد و آن اینکه:بنده نوعی به عنوان کسیکه تمام اصول و فروع اسلام را از صمیم قلب پذیرفته و باور دارد و به این نتیجه رسیده است که هر آنچه در این شریعت الهی ثابت است بدون شک بهترین است، آیا حقی ندارم؟!(حال آنکه مسلما در تعارض بین حقوق یک شیعه ای که ادعای پیروی از فرامین الهی دارد و عملش هم ناقض این ادعا نیست و حقوق شخصی که اگر هم در زبان شیعه باشد در عمل بی نشان از این نشان است، حق و حقوق فرد اول مقدم است چه آنکه فرض بر این است که حکومت هم حکومتی اسلامی و شیعی است) آیا من نباید بتوانم در جامعه ای که ادعای اسلام دارد با آسایش و آرامش قدم بردارم آیا من باید بواسطه اینکه هر آن ممکن است که در دام گناه گرفتار شوم(فراموش نکنید که بر طبق احکام اسلامی نظر کردن دوباره به صورت زن نامحرم گناه است ولو اینکه با قصد لذت نباشد)، زمین گیر شوم؟! بدون شک شما هم قبول دارید که درصدی از این بدحجابها(ولو درصد کمی) افراد بی بند و بار و هرزه ای هستند که از همین طریق امرار معاش میکنند! حال بنده از شما میپرسم آیا من باید از ترس اینکه در دام شوم این افراد گرفتار شوم، درس و زندگی و کار را تعطیل کرده و به میان جامعه نیایم؟!

پی نوشت: توقع ندارم که با مطالعه این نوشته ها از همین امروز تحولی در شما ایجاد بشه! ولی حداقل این توقع رو دارم که کمی بیشتر در این مسائل تفکر کنید و برای تصحیح عقایدتون که مسلما مهمترین عامل سعادت یا شقاوت ابدیست، گامی بردارین.

__________________
یکبار برای همیشه! پاسخی به نظرات به ظاهر کارشناسانه!!!
گنج های پنهان یا انتخاب آگاهانه
پرسشهای همراه با جایزه!!!

حسین ::: دوشنبه 86/2/3::: ساعت 1:54 عصر

اصلا این کشور ترکیه همیشه عادت کرده که کاسه داغتر از آش باشد. زمانهای قدیم هم که عثمانی، جای ترکیه فعلی بود، از این ادعاها می‌کرد. می‌گفتند که ما رهبر جهان اسلامیم و از این قبیل حرفها. (جالب است بدانید که در ترکیه موزه‌ای وجود دارد که ادعا می‌کنند، شمشیر پیامبر و از آن مهمتر تار موی ایشان را در اختیار دارند!!). خلاصه عثمانی تجزیه شد و از آن همه قلمرو، تنها ترکیه امروزی، برایشان باقی ماند، که اینها هم شروع کردند به حرفهای گنده زدن. یک آتاتورک پیدا شد و این همه خاکی که در آسیا بود را بی‌خیال شد و چسبید به همان یک وجب قسمت اروپایی‌اش. بعدش هم که خط و کلاً همه چیزشان را عوض کرد و شدند غربی! حالا این وسط گاهی هم فیلشان یاد هندوستان می‌کند و یادشان می‌آید که یک روزهایی هم این دور و برها، خاطراتی داشتند. همین پارسال بود، در روزنامه‌ها خواندم که نوه‌های مولانا! در ترکیه ابراز علاقه کرده‌اند که به ایران سفر کنند!! ( از مسولان محترم خواهش می‌کنم که از تجربیات ترکیه در این زمینه استفاده کنند و یه فکری برای پیدا کردن نوه‌های حافظ و سعدی خودمان بکنند!) حتما این نوه‌های عزیز جناب مولوی، قصد دارند ضمن سفر به ایران، از ما تشکر کنند که زمانی، پدربزرگ عزیزشان را در خاک خودمان جای دادیم و از ایشان به نحو شایسته، پذیرایی کردیم و کلاً میزبانان خوبی بودیم! و احتمالا به خاطر اینکه زحمت را کم کنند تصمیم گرفته‌اند، که مثنوی معنوی مولانا را از فارسی به ترکی برگردانند که بیش از این مزاحم ما ایرانیان نشوند! آخر از اینها هیچ چیز بعید نیست چراکه زمانی قرار بود نماز و قرآن را هم از عربی به ترکی بخوانند! خلاصه سرتان را درد نیاورم. تا اینجا که خواندید،مال پارسال بود. اما از خبرهای امسال بشنوید که پیگیری این نوه‌ها و مسولان ترک، نتیجه داد و یونسکو امسال را به پیشنهاد ترکیه و به مناسبت هشتصدمین سالروز ولادت مولوی، به نام «سال مولانا» اعلام کرد. و از همه مهمتر اینکه ترکیه اعلام کرده است که قرار است مثنوی را به زبانهای زنده دنیا ترجمه کند و جای بسی خوشحالی است که برادران ترکمان، ما را قابل دانستند و زبان فارسی را هم جزو زبانهای زنده دنیا به حساب آورده‌اند! خدا وکیلی یک بار به روی خودتان نیاورید و حرکات خشن از خودتان بروز ندهید! بالاخره مهم این است که همه ما با هم برادریم و همکاریهای منطقه‌ای مهم‌تر از این حرفهاست که کام خودمان را با آن تلخ کنیم. چرا که ما تنها باید به‌خاطر مسائل ارزشی، رویمان را ترش کنیم! درست مثل آن زمانی که آقای مشایی مشاور رییس جمهور، در  مجلس رقصی در ترکیه شرکت کرده بودند و خوشبختانه، همه فریاد‌ها بر علیه این حرکت غیر ارزشی ایشان بلند شد. خدا را شکر!

فقط به عنوان ختم کلام از مسوولان محترم تقاضایی دارم. اکنون که برادران عزیزمان در کشورهای همسایه، تمام شخصیتهای شاعر و غیر شاعر ما، از قبیل ابوعلی سینا، ابوریحان بیرونی، جلا‌ل‌الدین محمد بلخی، رودکی و صدها شخصیت دیگر را برای خودشان برداشته‌اند، لطف کنید و تنها شخصیت محبوب باقیمانده ما را فوراً به نام ما ایرانیان بزنید. آن هم کسی نیست جز «ملا نصرالدین» معروف خودمان! البته خواهش می‌کنیم که هرچه سریعتر. چون ما شنیده‌ایم، یک زمانی روزنامه‌ای با همین نام در روسیه سابق منتشر می‌شده، بعید نیست که عنقریب روسها هم ادعا کنند ملا نصرالدین، روسی بوده است‌!!

حسین ::: سه شنبه 86/1/21::: ساعت 10:28 صبح

بعضی وقتها احساس می‌کنم که حرف زدن و نوشتن برایم سخت است و از این بدتر گاهی هم نفس کشیدن! همه اینها زمانیست که بوی مشمئز کننده ریا و تظاهر و تملق را احساس می‌کنم ولی از صداقت خبری نیست! زمانی که روی لبه تیغ ایستاده‌ام و دردی را بیان می کنم. درست همینجاست که می‌خواهم فریاد بزنم اما متهمم می‌کنند به سیاه بینی! ناامیدی! آرمانخواهی! و شاید هم بگویند منافق و بی‌تقوا و بی‌ادب!!

وقتی به فضای جامعه نگاه می‌کنی که مبنای بسیاری از رفتارها و تصمیم گیریهای ما را مسائل سیاسی و جناحی، تعیین می کند، وقتی می‌بینی که فرهنگ و اقتصاد و جامعه، همه از دریچه تنگ سیاه‌بازیهای حزبی دیده و اندیشیده می‌شود، و مردم را تنها زمان انتخابات و پای صندوق‌های رای صدا می‌زنند، درست همین لحظه که همه اینها را می‌بینی و می‌خواهی فریاد بزنی و از بی‌عدالتی و تبعیض بگویی، اشاره می‌کنند که برادر، آهسته‌تر!

ما را متهم می‌کنند که آرمانخواهیم! عجبا! به جایی رسیده‌ایم که مسائل ابتدایی و اساسی انقلاب، که اصلا انقلاب به خاطر آنها شکل گرفته است، آرمانخواهی تلقی می‌شود. اگر تعریف دقیق‌تر آنرا بخواهیم یعنی دست‌نیافتنی! ما را نصیحت می‌کنند که بیهوده فریاد نزنید. نظام را تضعیف نکنید. به افراد برچسب نزنید و آنها را متهم نکنید! تقوا داشته باشید و سکوت کنید! و من تنها ایرادم اینست که سکوت کردن را بلد نیستم. اما اینبار تصمیم گرفته‌ام که از خود چیزی ننویسم و دست به دامن کس دیگری شوم. کسی که به ما عزت داد. به ما یاد داد هرگز خسته نشویم. جهاد کنیم حتی اگر یک نفر باشیم. او امام ما بود. کسی بود که برای خود هیچ حقی قائل نمی‌شد. مردم را ولی‌نعمتان این نظام می‌دانست. مردم را صاحبان اصلی این انقلاب می‌شمرد. او مردم را تنها هنگام انتخابات و پای صندوق رای صدا نمی‌زد. هر چند عادت کرده‌ایم که در این زمانه صدای او را به هنگام فرا رسیدن مراسمات و انتخابات مختلف بشنویم که مردم را به حضور در صحنه دعوت می‌کند. و من دلم می گیرد وقتی می‌بینم که امام را تنها برای مقاصد سیاسی خود می‌خواهیم. از خود می‌پرسم آیا امام عزیز ما سخنرانی‌های دیگری نداشت؟ حرف‌های دیگری نزد؟ نامه‌های دیگری ننوشت؟ و یا نصیحت‌های دیگری نکرد؟ پس چرا از آنها خبری نیست؟ چرا هرگز پخش نمی‌شود و اگر هم پخش شود خیلی کم و به ندرت؟ چرا نمی گویند که امام برای حفظ بیت‌المال هم سخنرانی می‌کردند؟ چرا نمی‌نویسند که امام با متخلفان و گردن کلفتان چه برخوردی می‌کردند؟ چرا نمی‌نویسند که امام با بی‌عدالتی و فساد و تبعیض، مبارزه می‌کردند؟ مگر امام ما همانی نبود که وقتی امام جمعه یک شهر از ایشان اجازه می‌خواهد که برای رفت ‌و آمدش یک پیکان بخرد، پاسخ دادند: «چه لزومی دارد که آقایان همه ماشین داشته باشند!» مگر امام ما همانی نبود که در جواب مسؤولی دیگر که تقاضای ماشین کرده بود، فرمودند« آقایان طلبه باشند!» مگر شعار روز و شب ما این نیست که پیرو خط امامیم؟ مگر برای  بدست آوردن چهار تا رای بیشتر، برای حفظ صندلی و پست و مقام، برای کوبیدن مخالفان خود، همیشه ادعای امامی بودن نداریم؟ پس چرا یک بار، این قسمت از سخنانش را نمی‌خوانیم؟ چرا طوری رفتار می کنیم که گویا همیشه طرف حساب امام، مردم بوده‌اند و مسؤولین محترم از این قاعده مستثنی شده‌اند؟ چرا برای یکبار هم که شده، به خود زحمت نمی دهیم که صحیفه‌نور و منشور روحانیت او را بخوانیم. همانجایی که امام فریاد می‌زند: «مبادا این انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بیفتد» مبادا پابرهنه‌ها فراموش شوند. مبادا صاحبان اصلی انقلاب به گوشه‌ای رانده شوند. مبادا گردن کلفتان و غارتگران پست‌های کلیدی این مملکت را بدست بگیرند. مبادا مقدس‌نماها و خشک مقدسها دین و اعتقادات مردم را منحرف کنند. همانهایی که روزی به آن مرد بزرگ طعنه می‌زدند که فلسفه و عرفان درس می دهد! همانهایی که امام درباره آنها گفته بود:« عده‌ای مقدس‌نمای واپسگرا همه چیز را حرام می‌دانستند و هیچکس قدرت این را نداشت که مقابل آنها قد علم کند. خون دلی که پدر پیرتان از این دسته متحجر خورده است هرگز از فشارها و سختیهای دیگران نخورده است» و باز دلم می گیرد وقتی می‌بینم که رهبر انقلاب، سالی را به نام امام تعیین می‌کنند اما بعضی‌ها آنقدر شعورشان کم بود که سال امام را تنها در برگزاری نمایشگاهی از عکسهای امام خلاصه کردند و هرگز نگفتند که امام چگونه زندگی کرد، کجا زندگی کرد، چه خورد، چه پوشید و چه انتظاری از بقیه داشت؟ و تأسف بیشتر اینکه گفتن این حرفها و یادآوری درسهای امام، امروزه می‌شود آرمانخواهی!

ما از امام آموختیم که سکوت نکنیم! ما از امام مبارزه را یاد گرفتیم. ما سربازان همان امامیم! ما در مدرسه عشق او، درس خوانده‌ایم. اگر دردهای امام را فریاد زدن، با بی‌عدالتی مبارزه کردن، احقاق حق کردن، مردانه ایستادن و خم نشدن، آرمانخواهی است، پس ما آرمانخواهیم! ما سربازان فدایی آن امامی هستیم که روزی فرمود: «جنگ ما جنگ حق و باطل بود و تمام نشدنی است. جنگ ما جنگ فقر و غناست. جنگ ما جنگ ایمان و رذالت بود و این جنگ از آدم تا ختم زندگی ادامه دارد.»

حسین ::: سه شنبه 86/1/14::: ساعت 11:38 صبح

حسین ::: یکشنبه 86/1/5::: ساعت 10:27 عصر

حسین ::: یکشنبه 86/1/5::: ساعت 10:23 عصر

 

 

 

حسین ::: چهارشنبه 85/12/23::: ساعت 12:32 عصر

حسین
www.mazlom.parsiblog.com